Mastif tybetański - Pies jak lew

Mastif tybetański to pies dumny, niezależny i uparty. Z wyglądu przypomina lwa lub małego niedźwiedzia. Nie bez powodu przedstawiciele tej rasy należą do najdroższych i najbardziej pożądanych na świecie. To odważni obrońcy i wytrwali stróże domowi. Przeczytaj, co warto wiedzieć o mastyfach tybetańskich.

Spis Treści:

1. Profil
2. Wygląd: cechy ogólne
3. Sylwetka
4. Sierść
5. Temperament
6. Zdrowie
7. Pielęgnacja
8. Karmienie
9. Wady
10. Zalety
11. Podsumowanie

Profil

Wygląd: cechy ogólne

Mastify tybetańskie to potężne, dzikie i dumne zwierzęta. Wiele osób, nie bez powodów, uważa je za psy podobne do lwów lub niedźwiedzi. Rozróżnia się dwa typy dogów tybetańskich: Do-khyi i Tsang-khyi.

Tsang-khyi (z tybetańskiego znaczy to po prostu "pies z Tang") są jeszcze większe i cięższe od swych koczowniczych psich braci (to z kolei oznacza "trzymany na uwięzi"). Mastify typu Tsang-khyi mają z reguły bardziej pofałdowane pyski. Nie są to jednak osobne gatunki mastyfa. W jednym miocie często trafiają się przedstawiciele obydwóch typów.

Jakby tego było mało, poszczególne osobniki mogą również znacznie różnić się umaszczeniem, sylwetką i rozmiarami.

Mastify tybetańskie, jak wskazuje ich nazwa, pochodzą z Tybetu. Od wieków towarzyszyły tam człowiekowi wśród wysokogórskich scenerii Himalajów. Pierwotnie występowały również na obszarze dzisiejszych Indii, Bhutanu i Nepalu.

Warunki panujące na terenie najwyższych gór świata są skrajnie odmienne niż w Europie. Stąd można zauważyć znaczne różnice między psami hodowanymi u nas oraz w Tybecie. "Europejskie" dogi tybetańskie osiągają z reguły znacznie większe rozmiary i ważą więcej od swych azjatyckich kuzynów. Na zdradliwych, wąskich i śliskich półkach skalnych Himalajów o wiele ważniejsza jest zwinność, mobilność i wytrzymałość niż potężne rozmiary.

Sylwetka

Na opinię psów-lwów mastifów wpływa również ich potężna sylwetka. Mastify odznaczają się umięśnionymi ciałami i szerokimi, ciężkimi głowami. Ich tułów jest mocny, o prostym grzbiecie. Mastify wyróżnia głęboka klatka piersiowa i szeroki zad. Posiadają średniej długości ogony, osadzone wysoko i nieznacznie podwinięte.

Sierść

Nie tylko gabaryty mastyfów tybetańskich sprawiają, że psy te wyglądem przypominają lwa czy niedźwiedzia. Gęsta, sierść o dwóch warstwach dodatkowo pogłębia to wrażenie. Z reguły to samce mastifów mogą poszczycić się bardziej bujnymi grzywami. Nierzadko bujne owłosienie w okolicach szyi i łopatek powoduje powstanie specyficznego kołnierza.

Jak wspominałam, poszczególne osobniki mogą znacznie różnić się umaszczeniem. Najczęściej spotyka się mastify czarne (z podpaleniem lub bez) oraz w różnych odcieniach brązu, czerwieni i złota. Monotonia koloru bywa urozmaicana białymi plamami na klatce piersiowej. Charakterystyczną cechą wielu mastifów jest podpalenie nad oczami. Podpalenie to bywa często nazywane drugą parą oczu, czuwającą nawet w trakcie snu zwierzęcia.

Sierść mastifów nie jest szczególnie długa ani gruba. Jest za to wyjątkowo gęsta i twarda. Dzięki temu psy te są odporne na niskie temperatury – cecha niezbędna w nieprzyjaznym klimacie Himalajów.

Co ciekawe, mastyfy nie pachną równie intensywnym, specyficznym dla molosowatych psów zapachem. Gatunek zawdzięcza to niewchłaniającej przykrych zapachów, praktycznie bezzapachowej sierści. Pielęgnację dogów tybetańskich ułatwia również to, że ich sierść brudzi się w raczej niewielkim stopniu.

Temperament

Mastify tybetańskie nie są psami dla osób niedoświadczonych. To psy jak lwy również z charakteru - dumne, uparte i dominujące. Przy ich tresurze wymagana jest duża doza cierpliwości, konsekwencji i charakteru. Właściwy trening posłuszeństwa jest niezbędny, aby okiełznać ich trudny temperament. Jest to szczególnie ważne w latach młodzieńczych, gdy pies nie zdążył jeszcze przesiąknąć niepożądanymi cechami. Z jednej strony musisz mu wyznaczyć jasne i nieprzekraczalne granice. Z drugiej jednak nie licz na jego całkowite, ślepe posłuszeństwo.

Trudy treningu wynagrodzi nam zdobycie wiernego, odważnego i inteligentnego psa stróżującego. Jest to cecha pożądana zwłaszcza przez hodowców. Mastyf tybetański to idealny pies pasterski. Intruzów stara się najpierw odstraszyć szczekaniem i warczeniem. Gdy jednak zajdzie taka konieczność, mastif nie zawaha się zaatakować nawet dorównującego mu rozmiarami drapieżnika. Równie dobrze sprawdzi się do ochrony domu.

Mastify są z reguły aktywne nocą. W ciemnościach patrolują swój teren – cicho i niezauważenie. Za dnia odsypiają i nabierają sił do kolejnych "patrolów".

W obecności właściciela dopuszczają obce osoby na swoje terytorium, często jednak z zauważalną rezerwą i ostrożnością. Gdy jednak właściciel przebywa poza miejscem zamieszkania, nikt niepowołany się tam nie dostanie. Uwaga! Dotyczy to również mniej znanych członków rodziny, listonoszy, kurierów... i tak dalej.

Mastif nie nadaje się do trzymania go w ciasnym mieszkaniu. Duży dom z ogrodem i długie spacery to coś, za co mastif pokocha swego właściciela.

Mastyfy są z reguły dumne, poważne i niewzruszone. Co ciekawe, lubią jednak również bawić się z ludźmi i innymi psami. Nierzadkim widokiem jest groźny niedźwiedź przeobrażający się w żądnego zabawy misia. Psy tej rasy są z reguły przyjaźnie nastawione wobec dzieci i niemowląt. Patrząc na ich lwie sylwetki, trudno wyobrazić sobie lepszych opiekunów. Dotyczy to zwłaszcza szczeniaków i młodych psów. Samce dojrzewają w wieku ok. 4 lat, z kolei suki – w wieku 2-3 lat.

Zdrowie i odporność

Mastyfy żyją przeciętnie dłużej od swych pobratymców z innych dużych ras. Ich właściciele mogą spodziewać się, że ich pupile będą im towarzyszyć od 10 do 14 lat. Psy te nie chorują tak często jak przedstawiciele innych gatunków. Cierpią również na mniejszą ilość chorób genetycznych.

Pielęgnacja mastifów

Choć tresura tych niedźwiedziowatych psów jest wymagająca, rekompensuje to ich pielęgnacja. Dogi tybetańskie właściwie nie wymagają kąpieli. Jak wspominaliśmy, ich sierść jest praktycznie bezzapachowa i niebrudząca się. Musisz jednak pamiętać o regularnym szczotkowaniu. Mastify nieraz tracą regularnie niewielkie ilości sierści. W takiej sytuacji psa należy szczotkować codziennie.

Pamiętaj o dbaniu o oczy psa! W ten sposób zmniejszysz ryzyko występującego często u mastifów zapalenia spojówek. Należy również dbać o właściwą higienę uszu. Opadnięte uszy często przyczyniają się do pojawienia się zapalenia uszu.

Karmienie

Wyżywienie mastyfów nie odbiega od karmienia innych psów wielkich ras. Zadbaj o dostarczenie psu wysokowartościowego pożywienia. Preferowana liczba posiłków dziennie wynosi od 2 do 8. Jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniąt i psów dojrzewających.

Wady

• Terytorializm i ostrożność wobec mniej znanych ludzi
• Niezależność, upartość
• Trafiają się również bardziej agresywne osobniki
• Trudne i wymagające
• Nie nadają się do przebywania w ciasnych, zamkniętych przestrzeniach

Zalety

• Terytorializm i ostrożność wobec mniej znanych ludzi (bardzo pożądane cechy u psów stróżujących)
• Żyją przeciętnie dłużej niż przedstawiciele innych gatunków molosowatych
• Stosunkowo odporne na choroby
• Silnie przywiązują się do właściciela
• Długo zachowują witalność i młodzieńcze siły

Podsumowanie

We wpisie tym zapoznałam Was z najważniejszymi informacjami o mastifach tybetańskich. Ze względu na swoje rozmiary, sylwetkę i gęstą sierść bywają nazywane psami "lwami" lub "niedźwiedziami". Choć trudne w wychowaniu, niezależne i uparte, mastyfy rekompensują to silną lojalnością, pewnością i przywiązaniem. Najlepiej sprawdzą się jako psy stróżujące w domu jednorodzinnym z ogrodem. Zdecydowanie nie polecam ich dla osób niedoświadczonych lub mieszkających w mieszkaniach.

Dogi tybetańskie to psy, które potrzebują dużej ilości ruchu. Należy zabierać je na długie i urozmaicone spacery. Dzięki temu rozładują nadmiar energii. A jak powtarzam – zmęczony pies to szczęśliwy pies.

Przeczytaj również:

• SOCJALIZACJA PSA
• PSIE SPORTY
• SPACER IDEALNY
• SPACERY Z PSAMI
• PIES CIĄGNIE NA SMYCZY